We are now receiving the hard data. Throughout the Charter versus Public School debate, the concern on one hand was that allowing Charters to compete, would force Public schools to close, and once done, the charter schools would perform no better than did the public……
In the ’90′s as these ideas were first proposed and debated upon their merits, but there was no evidence; it was all theoretical.. Now, we have actually done it and are getting hard data…. Συνέχεια
In his Washington Post Op-Ed (28 February 2011), Bill Gates builds to this solution to education reform*:
“What should policymakers do? One approach is to get more students in front of top teachers by identifying the top 25 percent of teachers and asking them to take on four or five more students. Part of the savings could then be used to give the top teachers a raise. (In a 2008 survey funded by the Gates Foundation, 83 percent of teachers said they would be happy to teach more students for more pay.) The rest of the savings could go toward improving teacher support and evaluation systems, to help more teachers become great.” Συνέχεια
Οι αστικές δημοκρατίες, ιδίως αυτές της Δυτικής Ευρώπης μετά το 1945 προβάλλουν με έμφαση το επιχείρημα ότι στα κράτη αυτά δεν επιτρέπεται η δίωξη των ιδεών. Ακόμη περισσότερο υποστηρίζεται ότι οι σκέψεις, τα φρονήματα βρίσκονται ολοκληρωτικά εκτός πεδίου του ποινικού δικαίου(1).
Δημοσιεύθηκε στο περ. Ουτοπία, τευχ. 81 Συνέχεια
Το 1996, ο ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) δημοσίευσε στο 13ο τεύχος του επίσημου περιοδικού του, ένα άρθρο του Κρίστιαν Μόρισον με τίτλο «Οι δυνατότητες πραγματοποίησης των διαρθρωτικών αναπροσαρμογών». Επρόκειτο για την έκθεση του Κέντρου Ανάπτυξης του ΟΟΣΑ με θέμα τα προβλήματα και τους τρόπους πολιτικής χειραγώγησης των πληθυσμών ώστε να μπορεί μια κυβέρνηση να περνά αυστηρά μέτρα λιτότητας και τις διαρθρωτικές αλλαγές, σαν αυτά που επέβαλε κατά τη δεκαετία του 1980 η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού σε μια σειρά από «αναπτυσσόμενες» χώρες και χώρες του Τρίτου Κόσμου.Ας ρίξουμε μια διαγώνια ματιά στο αποκαλυπτικό αυτό κείμενο
Γκαιμπελικό άρθρο πρώτο
[…] όπου τέθηκε θέμα διαρθρωτικών αλλαγών, οι διεθνείς οργανισμοί [ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, κ.λπ.] απαίτησαν δραστική μείωση των βασικών δημόσιων δαπανών. Αυτό έκανε αντιδημοφιλείς τις κυβερνήσεις, οι οποίες, σε περίπτωση ταραχών, κατέφυγαν στην καταστολή πολλαπλασιάζοντας το πολιτικό κόστος. […] Η εφαρμογή προγραμμάτων διαρθρωτικών αλλαγών σε δεκάδες χώρες κατά τη δεκαετία του 1980 έδειξε, ότι είχαμε παραμελήσει την πολιτική διάσταση του ζητήματος. Πιεζόμενες από απεργίες, διαδηλώσεις, ακόμα κι εξεγέρσεις, πολλές κυβερνήσεις αναγκάστηκαν να διακόψουν ή να περικόψουν σημαντικά τα προγράμματα αυτά. Έτσι αναγκαστήκαμε να αναγνωρίσουμε, ότι η οικονομική επιτυχία της διαρθρωτικής αναπροσαρμογής εξαρτάται από τη δυνατότητα πολιτικής πραγματοποίησής της. […] Συνέχεια
I want to write a few practical points about how I think revolutionary socialists should organise when dealing with oppression – however these extend to political criticisms of certain ‘common-sense’ attitudes that I have experienced whilst organising on the left. These are just a few ideas, but I hope that this might open up a discussion.
We live in a society in which oppression permeates every aspect of our existence, whether it be how we are treated in work or on the street, in our homes and in the media, in accessing public services and healthcare.
Sexism, racism, homophobia, transphobia and disableism permeate the material world, and our consciousness – it doesn’t take a “bad” person to regurgitate these ideas when they are slapped across our media, education system and popular culture, and the capitalist hegemony has the power to allow these ideas to prevail, silencing opposition in the process. Συνέχεια
Του Νίκου Μπογιόπουλου. Αν ήταν οι νόμοι του αστικού κράτους που θα έβαζαν τέλος στο ρατσισμό, στην ξενοφοβία και στο φασισμό, τότε πώς εξηγείται ότι παρά το νόμο που υπάρχει εδώ και χρόνια στην Ουγγαρία εναντίον όσων αρνούνται το «Ολοκαύτωμα», το ακροδεξιό, αντισημιτικό κόμμα «Γιόμπικ» κατέχει με 17% την τρίτη θέση στο αστικό κοινοβούλιο της χώρας; Συνέχεια
In the first installment in a series telling the history of the Russian Revolution of 1917, looks at the backdrop to the revolt against war, poverty and tyranny.
THE RUSSIAN Revolution of 1917 is a reminder that the struggles which change the world often take place where they are not expected–where the possibilities of success seem least favorable. Συνέχεια
Declan is a member of Monash University Education Action Group.
The last few decades have seen governments wage war on our universities. They have cut public funding on a per student basis, casualised the workforce, forced up our fees and mounted a sustained offensive against both student and staff organisations. The results have been devastating. Compared to the era of free education in the 1970s, our universities are in a sorry state. Obscene prices are charged for courses which become narrower every year before disappearing altogether, taught by staff who are worked into the ground for increasingly lower wages at corporatised universities, where student life and culture is largely a thing of the past. This is what neoliberalism has meant for higher education. Συνέχεια
ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ 